Wie van de 3

Mijn naam is Clemens van der Horst




















Mijn naam is Clemens van der Horst


















Mijn naam is Clemens van der Horst

















U mag het zeggen...

De Mooiste Verliezers

Je zoekt zelden wat je vindt
Maar je weet dat er iets is
In een zwak en ander licht
Je gaat op weg
Je weet niet half hoe ver het is
Je bent hier nieuw, een jong en schoon gezicht

Het is okee
Je bent niet alleen
Want ik wacht op je vanavond
Je zult me zien, ik zal er zijn
De mooiste verliezers
Dat zijn wij

Dat je achterblijft met niets
Is een harde zekerheid
En de grond verandert nooit
Een koude steen
Ligt hier te glimmen in de zon
Hij is al oud, maar nog steeds wel mooi

Het is okee
Je bent niet alleen
Ik wacht op je vanavond
Je zult me zien, ik zal er zijn
De mooiste verliezers
Dat zijn wij
De mooiste verliezers
Dat zijn wij

Terwijl de maan maar klimt en jij in zilver baadt
Beschijnt haar licht het licht op straat
Jij hebt jou tot jou gemaakt
Je kijkt nog achterom, maar ach, het is al laat
Je weet nog steeds niet wat je zocht
Maar wel wat je bent kwijtgeraakt

Het is okee

Ik wacht op je vanavond
Je zult me zien, ik zal er zijn
De mooiste verliezers
Dat zijn wij

Het is okee
De mooiste verliezers
Dat zijn wij

(Peter Slager, Bløf)

De Geest

Rust is er nooit, in mijn slaap niet,
Niet als ik meer dan bewust om mezelf heen ren
tussen de mensen op straat ben ik alleen
en ik praat en ik weet wat ik meen

En wat ik verzin
het is echt en ik droom tegelijk
Kom in mijn nacht
Kom bij me liggen
en waak met me mee
Geef me de geest,
Geef me de geest

Slaap laat me wachten dus ik fantaseer
een wereld zoals die ook werkelijk is
er is altijd een waarheid maar hoe je haar ziet
hangt af van je moed en je blik, van wat je doet

en wat doe ik,
dagdromer van beroep
kom in mijn nacht
kom bij me liggen
en waak met me mee
Geef me de geest,
Geef me de geest

Hoe minder ik slaap, hoe dieper ik droom
dagen gaan trager totdat ze stilstaan
En loom denk ik dat ik weet wat het is
Het brenkt me steeds meer van mijn stuk
Ik zie scherper en scherper
en dan zie ik niets meer
Heel even maar
Ik moem het geluk
Het grote geluk van de Geest

En wat doe ik,
Dagdromer van beroep
Ik vraag je, ik smeek je
Kom bij me liggen
en waak met me mee
Geef me de Geest

Breng me de tijd in een fles
Ik geef je mijn bloed
mijn hoofd op een blad
Dans voor mij naakt
kom bij me liggen
en waak met me mee
Geef me de geest,
Geef me de geest

(Peter Slager, Bløf)

Grafiti text nabij station Arnhem

iwillnot
drawas
iamtold

Het Feest van Egel

Eekhoorn zat net een heerlijk kopje beukenootjes thee te drinken, toen er op zijn deurtje gebonkt werd. Het was Egel, zijn aller beste vriend.
'kom binnen Egel' zei Eekhoorn 'wil je ook een kopje beukenootjes thee?'
'Ja lekker' Antwoorde Egel en Eekhoorn vloog naar de keuken om snel nog een kopje te halen voor zijn allerbeste vriend.
Toen ze samen aan tafel zaten zei Eekhoorn: ' gezellig dat je zomaar langs komt Egel.'
'Maar ik kom niet zonaar langs hoor' andwoorde Egel.
Eekhoorn keek hem verbaast aan: 'Niet?' bracht hij uit.
'Nee, ik wil je uitnodigen voor een feest' zij egel 'en niet zomaar een feest een super groot feest op de grote openplek in het bos.'
Eekhoorn was sprakeloos. 'Ik vier het samen met Pauw en Iedereen komt' zei Egel 'Kikker, Vos, Zwaan, Beer, Zalm, en nog veel meer.''En ik mag ook komen?' vroeg Eekhoorn.
'Natuurlijk' zei Egel 'Jij bent toch mijn aller beste vriend'
toen ze de thee ophadden zeiden ze elkaar gedag en ging de Egel weer verder. Hij moest nog langs Uil en Mier om die ook uit te nodigen.
Eekhoorn vreef in zijn handen. Een feest van Egel daar had hij zin in, dan zou hij iedereen weer eens ontmoeten en dan kon hij een mooi kadeautje uitzoeken voor Egel.
de dagen kropen voorbij en eekhoorn moest de hele tijd aan het feest denken. Niets anders leek hem meer te intereseeren.
Zelfs toen Mier kwam vragen of hij wou helpen om een zware tak te verplaatsen (wat Eekhoorn normaalgesproken altijd deed) zei hij: 'Nee ik moet nog wat voorberijden voor het feest' en liet Mier alleen achter.
De avond voor het feest zat de Eekhoorn uit zijn raampje te kijken en wachte totdat het donker genoeg was om te gaan slapen, toen er iemand aan de deur klopte.
Eekhoorn deed open en zag dat het Egel was.
'Hallo Egel, wat voert jou hier heen?' vroeg Eekhoorn.
'Ik moet je iets vervelends vertellen Eekhoorn.' andwoorde Egel
'Zolang het het feest maar door gaat.' zei Eekhoorn
'Dat is het hem juist' zuchte Egel 'Het gaat morgen regenen en Pauw is bang dat haar veren nat worden, dus hebben we het feest afgeblazen'
'Wat jammer' jammerde Eekhoorn 'Ik had me er zo op verheugt'
'Weet ik' zei Egel 'Ik hoor van iedereen dat je nergens anders meer aan denkt'
'Maar kunnen wij dan niet samen iets anders leuks gaan doen?' Probeerde Eekhoorn.
'Dat zou ik heel leuk vinden' zei Egel 'maar ik heb al anderedingen te doen.'
'jammer'
'ja jammer'
Egel draaide zich om en slofte weg.
Daar zat Eekhoorn midden in zijn holletje en hij wist niet meer wat hij moest doen.
Een hele lange dag zonder feest. Hij voelde zich erg verdrietig worden en viel uiteindelijk in slaap.
Toen hij de volgende ochtend wakker werd voelde hij zich nog steeds verdrietig.
Hij waste zich en at een paar beukenootjes en keek uit zijn raampje naar hoe de regen een weg zocht naar de grond.
De ene druppel viel van blad naar blad de andere gleed langs een boomstam naar beneden en weer een andere viel in 1 keer naar de grond zonder iets te raken.
Geen één druppel volgt de zelfde route. En terwijl hij zo zat te kijken naar de regendruppels moest hij denken aan wat Egel hem ooit eens had gezecht:
'Een druppel denkt niet na voordat hij valt. Hij valt gewoon en ziet wel waar hij terecht komt.'
Met die gedachte in zijn hoofd voelde hij zich al weer een stuk vrolijker.
'Wat zit ik hier eigenlijk te mokken. Ik heb een hele dag om alles te doen waar ik maar zin in heb.'
In eens zat Eekhoorn bordevol iedeën. Hij ging zitten aan zijn tafel, pakte pen en papier en begon te schrijven.
Hij schreef een verhaal over 2 mensen. Hoe die elkaar ontmoeten en beste vrienden werden, maar hoe de ene telkens heel erg teleurgesteld was als de dingen niet gingen zoals gepland. Gelukkig hielp de ander hem hier bij met een heel mooi verhaal over regendruppels die vielen. En zo kwam het toch nog goed.
Hij liet het verhaal lezen aan Egel. Die moest lachen en zei: 'Heb je het dan eindelijk begrepen.'
Eekhoorn schreef nog vele verhalen, maar die moetten op een ander moment maar eens verteld worden.

Caricatuur

Ik mis jou

De nacht kleurt grijs,
De dag breekt aan.
De wind die waait,
Ik hoor jou naam.
En langzaam kom ik bij.
Ik mis jou...
mis jij mij?

Het dag licht schreeuwd,
Ik ben verdooft.
Een wervelstorm,
Raast door mijn hoofd.
Toch is het stil in mij.
Ik mis jou...
mis jij mij?

Ik weet niet wat ik zeg
En ik weet niet wat ik doe.
Ik weet niet welke weg
En ik weet niet waar naar toe.
Ik mis jou!

Ik zie jou in een droom voor mij.
Alleen met niemand aan jou zij.
En langzaam breekt het beeld in mij.
Ik mis jou,
mis jij mij?

Een nieuwe dag
En alles verstomt.
Ik lig en wacht
Tot niemand komt.
Ik wacht.....
Tot niemand komt.

Ik weet niet wat ik zeg
En ik weet niet wat ik doe.
Ik weet niet welke weg
En ik weet niet waar naar toe.
Ik mis jou...
Ik mis jou zo!

Je moest eens weten hoe...
Veel!

(Stef Bos "ik mis jou")

Automatische piloot

Nu bijna 21 jaar geleden steeg mijn vliegtuig op. In het begin was de vlucht hobbelig en er zaten zeker ook af en toe vrije valletjes in. Het is dan ook wonderlijk dat het toen negens mis is gegaan. Mischien komt dat wel omdat ik twee geweldige begelijders op groundcontol had zitten, die mij vooral in de begin jaren overal doorheen geloost hebben.
Stukje bij beetje kreeg ik mijn vliegtuig onder controle en er kwam dan ook een punt dat ik dacht "nou zet ik hem effe op auto hoor. Ik heb het wel gehad steeds maar naar de wolkjes kijken." zo kwamen er steeds meer perioden dat ik de automatische piloot aan ging zetten, de wereld buiten de cockpit even vergat en lekker weg kon dromen. Die kist vloog toch wel verder.
Op zich is dat geen probleem. Ik genoot lekker van mijn dromen tewijn het vliegtuig door de lucht raasde. Af en toe keek ik naar de wijzertjes en knopjes om te zien of alles nog in orde was of ik las een uitreksel van het logboek om de zien waar ik allemaal overheen was gevlogen.
Dat kon soms best lang goed gaan, maar helaas is een vliegtuig niet alleen afhankelijk van een automatische piloot. Er zijn duizenden factoren van buitenaf die zijn invloed hebben op het vliegtuig. Mijn auto piloot kon het overgrotemeerendeel van die afwijkingen wel aanpassen alleen ontstonden er op die manier wel lichte afwijkingen die, als ze er eenmaal waren ingeslopen, moeilijk tot niet te vinden en te herstellen waren.
Dan waren er nog sommige invloeden die te groot waren voor de auto piloot om zelf te herstellen. Als het vliegtuig bijvoorbeeld in een heftige turbulentie terecht kwam gingen er allerlij belletjes rinkelen, lichtjes knipperen en sirenes loeien. Dan schrok ik op uit mijn droom, keek totaal verwilderd om mij heen en ging op zoek naar een snelle makkelijke oplossing om zo snel mogelijk weer in rustiger luchten terecht te komen, in het begin was een kleine ingreep genoeg, maar naarmate mijn vliegjaren toenamen werd het moeilijker. Ik raakte vervreemt met de bestuuringen en moest steeds meer moeite doen om de koers wijzegingen te herstellen. Daarbij kwam dat de ingeslopen veranderingen van de auto piloot ook niet echt mee hielpen. Steeds vaker ging ik noodvoorzienigen treffen: gordel om of zuurstof kapjes op zetten. Ik heb zelfs 1 keer de crach houding aangenomen uit puure paniek. Het is een wonder dat ik toch nog op tijd heb kunnen optrekken.
Mijn vlucht duurt nog steeds voort en de laatste jaren ben ik stukje bij beetje bezig geweest om de bestuuring weer onder controle te krijgen en de ingeslopen afwijkingen te herstellen. Dit is een hels karwei, want ik heb mijn onderdelen vlink verwaarloost en het gaat dan ook moeizaam. Ook probeer ik weer te genieten van het uitzicht vanuit de cockpit en ondek dat sommig wolken helemaal niet saai zijn. Er is genoeg afwisseling: dan weer een donderbui om vervolgens terecht te komen in een strak blauwe lucht of een prachtig veld vol schapenwolkjes en als je goed oplet zie je soms een regenboog.
Het blijft moeilijk, oude gewoontes verleer je niet makkelijk. Dat geld voor echte als wel voor auto piloten, maar ik doe mijn best en als je merkt dat ik toch weer even stiekem mijn auto piloot aan heb staan zorg dan maar even voor heftige turbulentie. Deze vlucht is te mooi om te missen.

God vergeeft...

En god zag dat het goed was

Blijkbaar heb ik mijn leven verbeterd, want ik kreeg een brief van de NS dat mijn portomonee gevonden was en dat ik hem op kan halen bij gevonden voorwerpen in Utrecht.
HOERA!!!!

Leegte 2

Mijn hoofd zit vol
vol met stilte en oneindigheid
soms wou ik dat we wat ruimte was voor actie en grenzen
soms wou ik dat mijn wereld groter is als oneindigheid

God straft...

'meteen' zal ik niet zeggen, want het duurde 2 weeken voordat hij mij liet voelen wat ik fout deed

3 weeken geleden hoorde ik voor het eerste over een zwart-reis manier voor in de trein waar van ik dacht dat het idd wel potentie van slagen had: Kaartjes kopen zonder datum en als je op de eerste gebruikersdag niet gecontroleert word gowoon nog een keer stempelen, stempel word onleesbaar (onherkenbaar) en conducteurs kijken daar overheen (zolang je maar zelf verzekert je kaart af geeft)
Aangezien mijn geld rezervers hrd achteruit holden was ik op zoek naar kosten besparingen en zo kwam ik er op deze metode op de proef te stellen. Lieve, aardige, ik hou mij altijd aan de regels Clemens gaat zwart rijden!!!
De eerste keer ik was bloed nerveus! ow als ik nou gepakt werd! de conducteur kwam langzaam dichterbij. ik had mijn kaartje al gereed. 'Goedemiddag' zei hij. ik knikte terug en gaf bijna bevend van angst mijn kaartje.
hij keek er naar (net iets te lang)
toen keek hij naar mij (wederom net iets te lang)
en weer terug naar het kaartje
ik was er geweest, hij zou mij zeggen dan de stempel onleesbaar was en dat er iets niet klopte aan het kaartje. Ik zocht wanhopig naar wat ik moest antwoorden en geloofwaardig kon klinken, maar nog voor ik ook maar iets kon bedenken weken zijn lippen als in slomotion van elkaar en spraken de legendarisch woorden:
'Mag ik je kortings kaart zien'
even stond alles stil ik hoorde alleen het gebons van mijn hart (dat langzaam af nam) zonder verder nog iets te zeggen liet ik cool en gedecideert mijn kaart zien. Ik was onverslaanbaar geworden. ik kon nu alles maken.
IK KON DE NS VOOR DE GEK HOUDEN!!!
In de weken daar na ging ik dood leuk door met het hergebruiken van trein kaartjes, niet wertenden wat voor on heil ik over mezelf afriep...

afgelopen woensdag zit ik in de trein naar ede opweg naar een vriendin die ik al een tijdje niet had gezien. Ik had gewoon een kaartje naar ede-wageningen gekocht, omdat ik dat traject toch niet zo vaak af leg om nou direct daar ook te gaan vervalsen. Ik had geen tas bij me en omdat het mooi weer was had ik dus ook geen jas mee. wat ik normaal nooit doe gebeurde:
Ik stopten mijn portomonee in mijn broekzak.
Dat is het laatste wat ik tot nu toe van mijn portomonee heb gezien
God strafte me door me mijn portomonee af te nemen.
mijn kosten (verlies en vervang) 120 Euro!!!

Moraal:
Van nu af aan geen zwart rij rittjes meer voor mij

Het halen van de trein

Het leven zit vol verassingen,
vol leuke en vol rare.
soms zit er ook een kwade bij,
die laat je dan maar varen.

Soms heb je de trein gemist,
raast ie aan je voorbij.
en sta je op een leeg perron,
met treurnis zij aan zij.

Ik weet het wel het klinkt clichée,
maar toch zeg ik het weer.
er komt altijd een nieuwe trein,
maar die trein komt nooit weer.

Leegte

Mijn hoofd zit vol

Variatie in Tijd

Men neme een mensen leven,
voeg er 20 jaar 10 maanden en 23 dagen aan ervaring toe
en je komt zo ongeveer bij mij uit.
20 jaar 10 maanden en 23 dagen 20,10,23
Voor een vreemdeling drie wilekeurige getallen
en hoe meer ik er over na denk hoe meer dat ook voor mij zo is.
20 jaar... 1 jaar... Wat is het?
Soms heb ik het ge voel dat hele dagen in een soort van sluimer stand voorbij gaan.
Pats boem dag weg.
ik hou daar ook geen herinneringen aan.
ja... een soort vage brij van tijd die onopgemerkt voorbij gaat.
Perioden die geen plek hebben in mijn active herinnering.
Toch heb ik die momenten mee gemaakt.
Toch hebben die momenten invloed op mijn reageren in het hier en nu.
Al is het alleen al omdat ik me dit op dit moment bedenk.

Wetenschappelijk bekeken:
Het geheugen van een mens is selectief. Uit onderzoek is gebleken dat het geheugen de feiten vaak verdraait naar zaken die het lochischer voor vind komen: In een onderzoek kregen mensen eerst een film over een roofmoort in de bijlmer te zien waarin een blonde blanke man een moslima neersteekt. daana kregen ze een lezing te horen over Allochtoon gewelt in a'dam. Een week later beweert 79% van de mensen dood leuk dat ze een film hebben gezien waarin een turkse jongen en blonde blanke vrouw neerschiet.
Het gevoel over hoelang iets duurt word bepaald door de vergelijking die we hebben in ons geheugen en die is relatief.

Omdat een mens niet contstand onthoud is tijd variabel.
Elkekeer dat ik een kwartier beleeft heeft dat kwartier een adere tijds duur een ander referentie kader.
Het verstrijken van tijd meten we niet met een klok.
Het verstrijken van tijd meten we aan ons zelf.

Liefde

Liefde maakt blind
maar ik ben bang in het donker
dus sta ik stil, beweeg ik niet
en wat ik ook probeer
de angst die in mij woont
ja die angst die regeert

Angst voor donker
Angst voor pijn
Angst voor het onbekende

Dictatuuren overwonnen
niets is onmogelijk
angst is maar een faze
in de loop van het bestaan
ik durf het nu te zeggen
ik laat mijn angsten gaan

Alles word nu helder
De pijn trekt langzaam weg
Het onbekende wil ik zien

omdat ik van je hou

Auditie

Naar mijn maatstaven zijn audities echt het vreselijkste wat de mens ooit heeft uitgevonden! Helemaal audities met meerdere rondes! ik heb er nu al een aantal gedaan de ene nog vreslelijker als de andere. Mijn jongse ervaring maakt daar geen uitzondering op:

Het Land van Ooit, De uitgeleze mogelijkheid om de komende zomer aan mijn geld te komen en met mijn hobbie bezig te zijn, dacht ik zo'n twee weeken geleden. Nou dat heb ik geweten. Eerst bleek dat ik eigenlijk al telaat was met inschtijven, maar Clemens zou Clemens als ie niet toch stug de formuliertjes in zou vullen en doodleuk zou verstuuren. En ja hoor potverdrie: Lucky Clemens did it again! Ik werd uitgenodigt voor een eerste ronde. Vrijdag 17 maart om 9.00 uur. Dus ik ga de trein en bus tijden uitzoeken. Ik ken mezelf en de NS zo onderhand dus ik denk laat ik een vroege trein uit zoeken. Dat bleek inderdaad heel verdstandig, maar deze keer lag het niet aan mij of aan de NS...

De dag begon goed. Ik werd op tijd wakker en was op tijd op het station om nog een kaartje te kopen met korting uiteraart, want ik heb sinds kort weer een kortings kaart. De trein kwam op tijd aanrijden en er was ondanks de spits plaats zat. Conducteur komt aangelopen en ik geeft nettjes mijn kaartje af (mij kan vandaag niets gebeuren).
"Meneer dit is een kaartje met korting..."
(Ja dat klopt. Ik heb een kortings kaart!)
"en het is nog voor negenen, dus is dit kaartje nog niet geldig."
(G.x..x.x..x)
Na veel onderhandelen gaat ie accoort dat hij dit kaartje inneemt en dat ik voor op de terugweg een nieuw kaartje moet kopen (alles beter dan 35 Euro boete). Gelukkig is de trein op tijd in 's Hertogenbosch en komt het volgende gedeelte: wachten op de Bus. Die komt ook mooi op tijd aangereden (ow jee, straks ben ik veel te vroeg!) Ik stap in en vraag de chaufeur bij het land van ooit even om te roepen dat ik er uit moet.
"Maar dat is toch nog nie open?"
(nee maar ik moet daar audities doen!!!)
"Het is nog wel een endje lopen hoor vanaf de bushalte"
(maakt me niet uit ik ben ruim op tijd!!!)
"Is goed ik roep em om"
De bus vertrekt en na een tijdje zie ik dat de blauw/witte ANWB bordjes met: "Land van Ooit" met de rijrichting van de bus meewijzen. Tevreden verzink ik in gedachten over wat me allemaal te wachten staat. (De thuiswerk opdrachten heb ik goed voorbereid Ik heb er zin in mij kan vandaag niets meer gebeuren) Ik kijk uit het raam en zie tot mijn ontsteltenis dat de blauw/witte ANWB bortjes met: "Land van Ooit" nu in tegengestelde richting wijzen. Via de spiegel zoek ik oog contact met de chaufeur. Die schrikt als hij mij ziet, stopt bij de volgende halte en gebaart dat ik er hier uit moet.
Daar sta ik dan, Midden in een woonwijk in Drunen. En een ding weet ik zeker: het Land van Ooit licht niet midden in een woonwijk!!! (ben ik even blij dat ik vroeg ben vertrokken). Ik kijk of er nog een bus terug gaat maar volgens mijn mobiel is die net vertrokken. Dan zit er niets anders op als lopen. Net als ik een eindje op weg ben komt er een bus voorbij. Tot mijn grote verbazing zie ik dat het de bus terug was waarvan ik dacht dat hij al vertrokken was! Dan valt het kwartje: ik heb de tijd op mijn mobiel altijd 5 minuten voorlopen in de hoop dat ik zo nergens te laat aan kom!!!
Toen zat er helemaal niets anders meer op dan lopen. Na wat wel een eeuwoigheid leek kwam ik aan bij de poort van het Land van Ooit:
DICHT!?!?!?!
(Shit ik moest de personeels ingang hebben)
Eindelijk bij de auditie gaat midden tijdens mijn solo mijn mobiel af. Gelukkig was dat (behalve dat mijn spel niet liep) het laatste ongeluk dat me die dag was over komen, want toen ik ´s avonds gebelt werd bleek dat ik gewoon door was naar de volgende ronde en die was vandaag...

Dit keer hoefde ik gelukkig pas om 12.00 uur aanwezich te zijn dus kon ik zonder problemen een retourtje met korting kopen, ook wist ik bij welke bushalte ik moest uitstappen, dus ik was gewoon op tijd. Daar was dan ook alles mee gezecht de spanningen gierden door mijn lijf. Gelukkig was de auditie in een kleine ruimte met een podiumpje. (op een podium voel ik me gelijk thuis) de auditie zelf viel me dan ook alles mee. het ergste was (want daar had ik niet op gerekend) dat we de uitslag meteen te horen zouden krijgen. Ze moesten wel even beraden (de ergste minuten van de hele dag), maar toen kwam het verlossende woord:
"we zouden graag met jou aan de slag gaan."
Het feest is begonnen morgen moet ik gelijk aan de slag met het passen van kostums en leren grimeren. Ook zoek ik een kamer in Den Bosch en omstreken, want vanuit Arnhem met het OV kan het een ramp zijn!

Spijt

Soms vraag je jezelf wel eens af of je geen spijt hebt van dingen die je vroeger gedaan hebt in je leven. Tot nu toe dacht ik altijd dat dat niet zo was.

Ik droom dat ik heel beroemd ben en in een of andere talkshow te gast ben. Er word veel gelachen en ze laten me beelden zien van vrienden en famile die wat over mij te zeggen hebben. Na een tijdje vraagt de presentator:
"Clemens, nu heb je zo'n succesvol leven is er echt helemaal niets waar je spijt van hebt?"
Tot mijn grote verbazing zeg ik Ja
"Als je je leven overnieuw mocht doen welk moment zou je dan anders doen?"
Ineens vervaagt de studio om me heen en ik word meegesleurt in een wervelstorm van tijd en emotie. Een voor een komen de herinneringen die ik aan mijn leven heb voorbij. Ik vlieg er doorheen als een verdwaasde film kijker die moeite heeft om te snappen wat hij nu eigelijk ziet. Als mijn omgeving tot rust komt lig ik op een houten vlonder aan de rand van een meer en kijk omhoog naar de sterrenhemel. Ik heb veel gedronken en heb een gevoel van nu of nooit. Naast me ligt een meisje en ik weet dat als we de vlonder verlaten dat er dan niets is gebeurt behalve dat zij een paar sterren beelden heeft geleerd, als ze die teminste onthoudt.

ik word wakker en voel de tranen.

Long time no see

Soms denk ik wel eens dat als ik ergens niet me bezig ben, dat dat er dan ook niet is, even op houd te bestaan, Of in elk geval niet verdergaat waar het mee bezich is.











Gelukkig is de realiteit anders