In de Trein

"Wat hij deed, deed hij met passie." Dat is wat ik laatst zonder aarzelen op schreef toen mij gevraagt werd om een grafschrift voor mezelf te schrijven.
Terwijl ik dit schrijf zit ik in de trein tegenover echt een bloed mooi blond meisje die diep in een studie boek verzonken is (iets wat lijkt op schema's van de psyche van de mens). Ze kijkt op van haar boek en probeert naar het donkere landschap buiten te kijken. Onze ogen ontmoeten elkaar in de weerspiegeling van de ruit en ik vraag me af hoeveel passie zij voor mij over heeft.

Ik heb in mijn leven voor een groot aantal keuzes gestaan, de een klein, de ander Groot, de een makkelijk, de ander moeilijk. Één ding is zeker ik heb op geen enkele manier spijt over hoe mijn leven tot nu toe is verlopen. Ook de laatste grote beslissing die ik heb genomen heeftdaar niets aan veranderd. In tegen deel ik heb me nog nooit zo goed gevoelt en dat komt niet alleen door mijn beslissing om te stoppen op de toneelacademie.
Ik heb niet stil gezeten nadat ik gestopt ben: Ik ben terugverhuist naar Arnhem (gezellig weer bij mijn ouders), Ik heb werk gevonden (nog niet voor vast maar goed ik ben van de straat) en ik heb een Avatar cursus gevolgt.
"een wat heb je gevolgt?"
een Avatar cursus
"Wat is Avatar nou weer"
Avatar is de naam van een ervaringsgerichte training, met jouw leven als centraal thema. Met een aantal eenvoudige, maar zeer diepgaande technieken, leer je meester te worden over jouw bewustzijn, denken, voelen en handelen. Avatar geeft je alle middelen in handen om je eigen leven vorm te geven in de richting die jij kiest.
"jaja"
hier is de link van hun site:
www.avatar.nl
hier kan je precies lezen wat het allemaal in houd. Het heeft me veel opgeleverd. Al is het alleen al dat het mijn bewustzijn en zelfkennis heeft vergroot. Ik heb veel dingen zelf in de hand (meer dan ik dacht).
Mijn leven is drastisch veranderd sinds ik gestopt ben op de toneel academie, maar één ding is niet verandert: "Wat ik doe doe ik met passie"

Het meisje zit nog steeds tegen over me en de omroep installatie roept om dat we een station naderen. Ze begint haar spullen bij elkaar te pakken Als ze opstaat en weg wil lopen draait ze zich om, kijkt me aan en zecht:
"Als ik geen vriend had gehad was ik met jou mee gegaan. Uit jou oogen spreekt teminste nog echte passie."
Ze geef me een knip oog en laat mij verdwaast alleen.