Het Feest van Egel

Eekhoorn zat net een heerlijk kopje beukenootjes thee te drinken, toen er op zijn deurtje gebonkt werd. Het was Egel, zijn aller beste vriend.
'kom binnen Egel' zei Eekhoorn 'wil je ook een kopje beukenootjes thee?'
'Ja lekker' Antwoorde Egel en Eekhoorn vloog naar de keuken om snel nog een kopje te halen voor zijn allerbeste vriend.
Toen ze samen aan tafel zaten zei Eekhoorn: ' gezellig dat je zomaar langs komt Egel.'
'Maar ik kom niet zonaar langs hoor' andwoorde Egel.
Eekhoorn keek hem verbaast aan: 'Niet?' bracht hij uit.
'Nee, ik wil je uitnodigen voor een feest' zij egel 'en niet zomaar een feest een super groot feest op de grote openplek in het bos.'
Eekhoorn was sprakeloos. 'Ik vier het samen met Pauw en Iedereen komt' zei Egel 'Kikker, Vos, Zwaan, Beer, Zalm, en nog veel meer.''En ik mag ook komen?' vroeg Eekhoorn.
'Natuurlijk' zei Egel 'Jij bent toch mijn aller beste vriend'
toen ze de thee ophadden zeiden ze elkaar gedag en ging de Egel weer verder. Hij moest nog langs Uil en Mier om die ook uit te nodigen.
Eekhoorn vreef in zijn handen. Een feest van Egel daar had hij zin in, dan zou hij iedereen weer eens ontmoeten en dan kon hij een mooi kadeautje uitzoeken voor Egel.
de dagen kropen voorbij en eekhoorn moest de hele tijd aan het feest denken. Niets anders leek hem meer te intereseeren.
Zelfs toen Mier kwam vragen of hij wou helpen om een zware tak te verplaatsen (wat Eekhoorn normaalgesproken altijd deed) zei hij: 'Nee ik moet nog wat voorberijden voor het feest' en liet Mier alleen achter.
De avond voor het feest zat de Eekhoorn uit zijn raampje te kijken en wachte totdat het donker genoeg was om te gaan slapen, toen er iemand aan de deur klopte.
Eekhoorn deed open en zag dat het Egel was.
'Hallo Egel, wat voert jou hier heen?' vroeg Eekhoorn.
'Ik moet je iets vervelends vertellen Eekhoorn.' andwoorde Egel
'Zolang het het feest maar door gaat.' zei Eekhoorn
'Dat is het hem juist' zuchte Egel 'Het gaat morgen regenen en Pauw is bang dat haar veren nat worden, dus hebben we het feest afgeblazen'
'Wat jammer' jammerde Eekhoorn 'Ik had me er zo op verheugt'
'Weet ik' zei Egel 'Ik hoor van iedereen dat je nergens anders meer aan denkt'
'Maar kunnen wij dan niet samen iets anders leuks gaan doen?' Probeerde Eekhoorn.
'Dat zou ik heel leuk vinden' zei Egel 'maar ik heb al anderedingen te doen.'
'jammer'
'ja jammer'
Egel draaide zich om en slofte weg.
Daar zat Eekhoorn midden in zijn holletje en hij wist niet meer wat hij moest doen.
Een hele lange dag zonder feest. Hij voelde zich erg verdrietig worden en viel uiteindelijk in slaap.
Toen hij de volgende ochtend wakker werd voelde hij zich nog steeds verdrietig.
Hij waste zich en at een paar beukenootjes en keek uit zijn raampje naar hoe de regen een weg zocht naar de grond.
De ene druppel viel van blad naar blad de andere gleed langs een boomstam naar beneden en weer een andere viel in 1 keer naar de grond zonder iets te raken.
Geen één druppel volgt de zelfde route. En terwijl hij zo zat te kijken naar de regendruppels moest hij denken aan wat Egel hem ooit eens had gezecht:
'Een druppel denkt niet na voordat hij valt. Hij valt gewoon en ziet wel waar hij terecht komt.'
Met die gedachte in zijn hoofd voelde hij zich al weer een stuk vrolijker.
'Wat zit ik hier eigenlijk te mokken. Ik heb een hele dag om alles te doen waar ik maar zin in heb.'
In eens zat Eekhoorn bordevol iedeën. Hij ging zitten aan zijn tafel, pakte pen en papier en begon te schrijven.
Hij schreef een verhaal over 2 mensen. Hoe die elkaar ontmoeten en beste vrienden werden, maar hoe de ene telkens heel erg teleurgesteld was als de dingen niet gingen zoals gepland. Gelukkig hielp de ander hem hier bij met een heel mooi verhaal over regendruppels die vielen. En zo kwam het toch nog goed.
Hij liet het verhaal lezen aan Egel. Die moest lachen en zei: 'Heb je het dan eindelijk begrepen.'
Eekhoorn schreef nog vele verhalen, maar die moetten op een ander moment maar eens verteld worden.

Caricatuur

Ik mis jou

De nacht kleurt grijs,
De dag breekt aan.
De wind die waait,
Ik hoor jou naam.
En langzaam kom ik bij.
Ik mis jou...
mis jij mij?

Het dag licht schreeuwd,
Ik ben verdooft.
Een wervelstorm,
Raast door mijn hoofd.
Toch is het stil in mij.
Ik mis jou...
mis jij mij?

Ik weet niet wat ik zeg
En ik weet niet wat ik doe.
Ik weet niet welke weg
En ik weet niet waar naar toe.
Ik mis jou!

Ik zie jou in een droom voor mij.
Alleen met niemand aan jou zij.
En langzaam breekt het beeld in mij.
Ik mis jou,
mis jij mij?

Een nieuwe dag
En alles verstomt.
Ik lig en wacht
Tot niemand komt.
Ik wacht.....
Tot niemand komt.

Ik weet niet wat ik zeg
En ik weet niet wat ik doe.
Ik weet niet welke weg
En ik weet niet waar naar toe.
Ik mis jou...
Ik mis jou zo!

Je moest eens weten hoe...
Veel!

(Stef Bos "ik mis jou")

Automatische piloot

Nu bijna 21 jaar geleden steeg mijn vliegtuig op. In het begin was de vlucht hobbelig en er zaten zeker ook af en toe vrije valletjes in. Het is dan ook wonderlijk dat het toen negens mis is gegaan. Mischien komt dat wel omdat ik twee geweldige begelijders op groundcontol had zitten, die mij vooral in de begin jaren overal doorheen geloost hebben.
Stukje bij beetje kreeg ik mijn vliegtuig onder controle en er kwam dan ook een punt dat ik dacht "nou zet ik hem effe op auto hoor. Ik heb het wel gehad steeds maar naar de wolkjes kijken." zo kwamen er steeds meer perioden dat ik de automatische piloot aan ging zetten, de wereld buiten de cockpit even vergat en lekker weg kon dromen. Die kist vloog toch wel verder.
Op zich is dat geen probleem. Ik genoot lekker van mijn dromen tewijn het vliegtuig door de lucht raasde. Af en toe keek ik naar de wijzertjes en knopjes om te zien of alles nog in orde was of ik las een uitreksel van het logboek om de zien waar ik allemaal overheen was gevlogen.
Dat kon soms best lang goed gaan, maar helaas is een vliegtuig niet alleen afhankelijk van een automatische piloot. Er zijn duizenden factoren van buitenaf die zijn invloed hebben op het vliegtuig. Mijn auto piloot kon het overgrotemeerendeel van die afwijkingen wel aanpassen alleen ontstonden er op die manier wel lichte afwijkingen die, als ze er eenmaal waren ingeslopen, moeilijk tot niet te vinden en te herstellen waren.
Dan waren er nog sommige invloeden die te groot waren voor de auto piloot om zelf te herstellen. Als het vliegtuig bijvoorbeeld in een heftige turbulentie terecht kwam gingen er allerlij belletjes rinkelen, lichtjes knipperen en sirenes loeien. Dan schrok ik op uit mijn droom, keek totaal verwilderd om mij heen en ging op zoek naar een snelle makkelijke oplossing om zo snel mogelijk weer in rustiger luchten terecht te komen, in het begin was een kleine ingreep genoeg, maar naarmate mijn vliegjaren toenamen werd het moeilijker. Ik raakte vervreemt met de bestuuringen en moest steeds meer moeite doen om de koers wijzegingen te herstellen. Daarbij kwam dat de ingeslopen veranderingen van de auto piloot ook niet echt mee hielpen. Steeds vaker ging ik noodvoorzienigen treffen: gordel om of zuurstof kapjes op zetten. Ik heb zelfs 1 keer de crach houding aangenomen uit puure paniek. Het is een wonder dat ik toch nog op tijd heb kunnen optrekken.
Mijn vlucht duurt nog steeds voort en de laatste jaren ben ik stukje bij beetje bezig geweest om de bestuuring weer onder controle te krijgen en de ingeslopen afwijkingen te herstellen. Dit is een hels karwei, want ik heb mijn onderdelen vlink verwaarloost en het gaat dan ook moeizaam. Ook probeer ik weer te genieten van het uitzicht vanuit de cockpit en ondek dat sommig wolken helemaal niet saai zijn. Er is genoeg afwisseling: dan weer een donderbui om vervolgens terecht te komen in een strak blauwe lucht of een prachtig veld vol schapenwolkjes en als je goed oplet zie je soms een regenboog.
Het blijft moeilijk, oude gewoontes verleer je niet makkelijk. Dat geld voor echte als wel voor auto piloten, maar ik doe mijn best en als je merkt dat ik toch weer even stiekem mijn auto piloot aan heb staan zorg dan maar even voor heftige turbulentie. Deze vlucht is te mooi om te missen.

God vergeeft...

En god zag dat het goed was

Blijkbaar heb ik mijn leven verbeterd, want ik kreeg een brief van de NS dat mijn portomonee gevonden was en dat ik hem op kan halen bij gevonden voorwerpen in Utrecht.
HOERA!!!!

Leegte 2

Mijn hoofd zit vol
vol met stilte en oneindigheid
soms wou ik dat we wat ruimte was voor actie en grenzen
soms wou ik dat mijn wereld groter is als oneindigheid

God straft...

'meteen' zal ik niet zeggen, want het duurde 2 weeken voordat hij mij liet voelen wat ik fout deed

3 weeken geleden hoorde ik voor het eerste over een zwart-reis manier voor in de trein waar van ik dacht dat het idd wel potentie van slagen had: Kaartjes kopen zonder datum en als je op de eerste gebruikersdag niet gecontroleert word gowoon nog een keer stempelen, stempel word onleesbaar (onherkenbaar) en conducteurs kijken daar overheen (zolang je maar zelf verzekert je kaart af geeft)
Aangezien mijn geld rezervers hrd achteruit holden was ik op zoek naar kosten besparingen en zo kwam ik er op deze metode op de proef te stellen. Lieve, aardige, ik hou mij altijd aan de regels Clemens gaat zwart rijden!!!
De eerste keer ik was bloed nerveus! ow als ik nou gepakt werd! de conducteur kwam langzaam dichterbij. ik had mijn kaartje al gereed. 'Goedemiddag' zei hij. ik knikte terug en gaf bijna bevend van angst mijn kaartje.
hij keek er naar (net iets te lang)
toen keek hij naar mij (wederom net iets te lang)
en weer terug naar het kaartje
ik was er geweest, hij zou mij zeggen dan de stempel onleesbaar was en dat er iets niet klopte aan het kaartje. Ik zocht wanhopig naar wat ik moest antwoorden en geloofwaardig kon klinken, maar nog voor ik ook maar iets kon bedenken weken zijn lippen als in slomotion van elkaar en spraken de legendarisch woorden:
'Mag ik je kortings kaart zien'
even stond alles stil ik hoorde alleen het gebons van mijn hart (dat langzaam af nam) zonder verder nog iets te zeggen liet ik cool en gedecideert mijn kaart zien. Ik was onverslaanbaar geworden. ik kon nu alles maken.
IK KON DE NS VOOR DE GEK HOUDEN!!!
In de weken daar na ging ik dood leuk door met het hergebruiken van trein kaartjes, niet wertenden wat voor on heil ik over mezelf afriep...

afgelopen woensdag zit ik in de trein naar ede opweg naar een vriendin die ik al een tijdje niet had gezien. Ik had gewoon een kaartje naar ede-wageningen gekocht, omdat ik dat traject toch niet zo vaak af leg om nou direct daar ook te gaan vervalsen. Ik had geen tas bij me en omdat het mooi weer was had ik dus ook geen jas mee. wat ik normaal nooit doe gebeurde:
Ik stopten mijn portomonee in mijn broekzak.
Dat is het laatste wat ik tot nu toe van mijn portomonee heb gezien
God strafte me door me mijn portomonee af te nemen.
mijn kosten (verlies en vervang) 120 Euro!!!

Moraal:
Van nu af aan geen zwart rij rittjes meer voor mij

Het halen van de trein

Het leven zit vol verassingen,
vol leuke en vol rare.
soms zit er ook een kwade bij,
die laat je dan maar varen.

Soms heb je de trein gemist,
raast ie aan je voorbij.
en sta je op een leeg perron,
met treurnis zij aan zij.

Ik weet het wel het klinkt clichée,
maar toch zeg ik het weer.
er komt altijd een nieuwe trein,
maar die trein komt nooit weer.